Kaldırım Taşında ki Çocuksu Düşlerim... emre_onbey
Kaldırım Taşında ki Çocuksu Düşlerim...
Çocuksu düþlerime...
Kent uyuyordu...geceydi ! Çocuksu düþlerimi aramaya çýkmýþtým Sokak ortasýnda Takýldým... Düþtüm ! Kýrýk bir kaldýrým taþýnda buldum Gözyaþlarý içinde ki masum düþlerimi... Hiç deðiþmemiþti oysa Ya ben zamanýn hangi anýnda yosun tutmuþtum...
Kent uyuyordu...geceydi ! Tanýmadý beni çocuksu düþlerim Ellerim aðlýyordu ; gözlerim kanýyordu Ýstemezdim ben de hayata böyle aldanmayý ...Biliyorum Artýk ellerim de uçurtmam olmayacak Gözlerim mezarlýkta ki kiriþlerden farklý bakmayacak Çocukluk iþte !.. geçmiþte öylece masum kalacak
Kent uyuyordu...geceydi Düþlerime gidiyordum ama çocuk deðildim ki... Kýrýlmýþtým Üþüyordum Kýraðý vurmuþtu düþlerime... ...Kayýptým !
Nerdeyseniz...kimleyseniz ya da hangi kaldýrým taþýnýn arasýndaysanýz Biliyorum ! sizde çok korktunuz büyümekten Ne olur saklandýðýnýz yerden çýkýp Artýk gülümseyin çocuksu düþlerim Çocukluðumun en masum yanýný geri verin Ya da beni de düþleþtirin !..
Çocukluðumla gelmiþtim oysa ; üstelikte geceydi !.. kent uyuyordu. "çocukluk düþlerimle kaybolacaktým / yanýldým ! her fani yürek çocukluðuyla beraber düþlerinide satarmýþ ; geçte olsa anladým !.."
emre onbey
Sosyal Medyada Paylaşın:
emre_onbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.