Yaka

Yaka

karanlýk çöktü saçlarýmýza
içimde çipil çipil bir kanama
uðultulu telaþý gölgelerin

evlerin sarýþýn maskeleri alýr gözümü
örter yüzümü ateþ gibi baskýn ay ýþýðý
ve de
sen
karanlýðýn emzirdiði mum ýþýðý
gözyaþlarýmdaki samimi tensellik
yýllarýmý alan kiraz aðacý
sen
son yaz rüzgarýnýn samimi hýrçýnlýðý
yüreðime çöreklenen evrensel acý
kutucuklarýna doluþmuþ insanlarýn çay saadeti
öfkesi kanýmýn hýrpalayýþý damarýmý
ömrün sonunu düþünerek düþülen bu umutsuzluk

aný kumbaramda bir senin yokluðun
papatya boylu maceramda sayfalarým buruþuk
kalabalýðým tek baþýma yapraklarým apaçýk
tüm olurlarýmý sürdüm sensizlik yokuþuna
olmazlarýmla yakandayým þimdi...

Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: