Yanık Orman Kokulu
Yanýk Orman Kokulu
ikinci bir kimliðim var
yaðmurun ilk kokusunun peþinde
paralayan kendini
iþte susmamak karnem:
satýr aralarýnda közlenmiþ süreksizlik örneði
havalar soðurken izlemiþ olduðum
kýrmýzý kiremitli çatýlarýn þanslý suskunluðu
her evin o þaha kalkan soðuða inatçýlýðýna hayranlýk
ve
her yapraðý sarýlýp koklayan kýr düþkünlüðüm
not defterimde kayýpsýn
ilginç bir günlük bu
kendini küllerinden yaratan
bir kararsýzlýk aný kesiti
köprülere tutkun yürek sýkýmýz
öyleki herþey birbirinden kopuk
þehirler dizeler ve anlamlar
saçlarý çýkmamýþ bebeler gibi
bir sonrasýzlýk bu
köprülere tutkun yürek sýkýmýz
nehirler deðil yaylýlar çaðýldar ayaklarýnda
ve mimozalarla göçük aþmýþlýðýmýz
kýþ göðünde nokta nokta kuþ parçacýklarý
kanat zerrecikleri
çamurlara belenen üþüyen ellerimizin
dürtüsel ilk seviþkenliði
dedim ya ilginç bir günlük bu
ölümü aþan bir disiplindir ayrýlýk
yanýk orman kokulu yüreðime
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.