Ýþte tam bu saatlerde, vurur geceye yüzün
Yeni çýkmýþ yýldýzlarýn, uçlarýnda sallanýr hüzün
Saman yolunda ayak izlerin,
Sýrtýmda son bakýþýn
Bu þehir her gece çýldýrtýrcasýna suskun
Ve cinnet köprüsünde kararsýzým
Atlasam okyanus, tutunsam uçurum
Ýþte tam bu saatlerde
Þakaklarýma vuran son kurþun gözlerin
Ve çarkýfelek gibi beynimde döner sözlerin
Yüreðimde ki cam kýrýklarýnda yansýr yokluðun
Ve öylesine acýtýr ki içimi, alev olur yanarým
Vurur gözyaþlarýma ömrüm
Yanaklarýma asýlýr, intihar çiçeklerim
Ýþte tam bu saatlerde, belaya sürgün yerim
Umudu kanla yýkarken kaderim
Misafir gülüþlere, bembeyaz çarþaflar açarým
Ve benden gitmesin diye hiç kimse
Demir kapýlarý kapatýp yüreðimin üstüne
Anahtarý okyanusa atarým
Saklayýp seni en ücra yerlerimde
Tüm çýkýþlarý bana olan, labirent yollar açarým
Ýþte tam bu saatlerde, zamaný durdururum
Bir ters bir düz edip tüm hayatý mý?
Haroþa zamanlar örerim yeniden
Türkan Þoray kirpiðini örterim düþlerimin üstüne
Üþüyen ellerimi, unutulmuþ aþkýn küllerine sokarým
Yarýsý yitmiþ bu ömrü, elden düþme mendillere sararým
Beni sorarsan eyer, tam bu saatlerde
Baðrýmý daðlayan sensizlik rüzgârýna
Yelken olurum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.