Külyıldız..

sana
göðsünü yýrttýðým
suslarýmýn avazýný yolluyorum
kýnsýz kýlýfsýz kelimelerimle
kokusu hercaim

bandýr soluðunu
nöbet nöbet
gölgesinde hasret biriktiðim hislerime
’bas baðrýna beni’lerimle
gözüm gönlüm özlemek ýslaðý
altüst olmuþ aslým astarým



kondu türlü takvimler
saymadým ruhuma istiflenen acýyý
geçtim adým gitti seninle
baharý zülfüne asan seher-i saadetim
yaþýn dediler
yaþýn saçlarýna düþen aklar kadar mý
usanmadým hep söyledim
Yasin ya sin

bütün ümitlerimi yaralayacaklarýný bildiðim halde
kör olasý alaycýlara kusur buluculara
pusuculara ve sevdayý kafesleyenlere
sövdüm
sinmedim direndim
yani
aðrým aðrým baðrýmla katettim hayatý
her çaðým sendin çünkü
adýmým doðrum inancým
her cevabým kaç gün kaç gece
*bir yer ki sevenden sevilenlerden eser yok!*
ki ille de ince hesaplarla
gök duraðýn unutulduðu þu mahþerde

velhasýlý
silme merhametsizlerin yarýþýnda
ve çýplak günahlarýna
süslü esvap dikenlerin uðultusunda
yalan yanlýþ ezber dizgilemedim
**yasaklandýkça okumuþtum kutsal kitaplarý**
gel gör
bu boðgun kargaþa avlusunda
ezayla sýnanýrken caným
bilesin yalnýz sana sebep
bilekleri ayrýlýðýnýn imzasýyla kesilmiþ
sen kaybýndan ölü bulundu adým



rüzgâr vuruyor saniyeler
saatler yaðmur kýskývrak güz panayýrý
dilsiz Ay yalnýzlýðýný titriyor dudaklarým
sana
hüznün ustasý
uykusuz alnýmýn ihtiyarlýðýný yolluyorum
yaþmak yaþmak türkülerimle memleket kýnalý
insan çiçeðim

sar
dolan gurbet büküðü boynumun ç/aðrýsýna
öp bir umut
kokla
güneþ açar belki de
solgun yüzümde sugülü gamzelerim
ki nicedir nice
kalbimden avuçlarýna harf döken kalemin derûnundayým
sokul bak
oku
’aldýðýmýz nefes ayrý gitmesin’lerimle
hüzzam ciltli defterim



söyle
de hele diyar diyar
boynuma ýssýzlýðýnýn sabýr taþlarýný asan yâr
soðaný kýrýp ekmeði bölüþmeyene
sinem denir mi sevda sofrasýnda
ya da
külyýldýz olmadan ömür vardiyasýnda
vuslat aþkýna vezin vezin

ahh! sevgili
yandý ciðerim
deli yeþil gözlerime gam indi
halýmdýr bu için için aðlayýþlarýmdýr içimi
sesim yok
adým yok bundan öte
kalmadý
bin yýllýk yorgun dizlerimin mecali

sana
mataramdaki tekbir yudumluk suyumla
çýkýnýmdaki son azýðýmý yolluyorum
ister çýk gel
göster dünya gözüyle mah cemalini
ister bile öylece ortada
sapla yeniden
fakir urbalý sýrtýma uzaklarýnýn hançerini
öleyim
öleyim býrak lâkin
sana oruç çetelesi yüreðim
ve’seni seviyorum’larýmla
þiir gibi bir þiirin
aþka nay olan kirpiklerine gömsünler beni
.
.
.






Sevinç USLU
/ hare.. TemmuzonyedÝstanbul’suz../








( * ) : Prof.Dr. Alâeddin YAVAÞÇA
( **) : Aziz Kemal HIZIROÐLU





Sosyal Medyada Paylaşın: