serâser*..

yaprak bükümü güz kýrýþýðý
tam vardiya sarýl kendini
yürü git gidebildiðin kadar gönlüm
nasýlsa baþtan uca yol
yol tasa nasýl olsa
’aðla senimi’ ömürsel mevsim

savrulmalarýn nereden baksan
cýðlýk çýðlýða öl kanamalý
rüzgâraltý dem dilinde nitekim
hüzünce hazan kahrolasý
bolca yalnýzlýk kahvedengin

oysa daha dün
yaþama bilenmeyi de bilirdin
inatla tutunurdun inadýna
ellerinin zor hayat kavgasýnda
tuzak kursa da ceman cümle eza iklim

uzun ama upuzun
kýþ gecelerinden çýkýp ansýzýn
uzaðý yakýn eden gün güneþiyle yeniden
inanýrdýn ýsýnacaðýna
evaze avaz ayaz döküðü içinin

ah bu minvalde gör bu vakit
ruhunun alnacýnda göz göz
habis aðrýsýyla hederin kýyamet
de kim bilebilir þimdi
nereden nereye gelmiþsin

kaç öpüþ yitik gece yüzünde
düþ bir damla düþün
düþün de düþün bil ey
kaç baharlýk eksik gülüþün
bilsen ah ne hazin

ki sen
tüm o paslý tellerden
gitmelerin sarmaþýk izi
ve derin hýçkýrýklarýyla
içli sayfalara düþen
son mýsrasý ölümle noktalanacak
kanadý kopuk aðýr yaralý
yok bir þiirin acý çeken serçesi gibisin

demedim mi oy benim ahrazým
vah ki vah yýllanmýþ hüsran pasajýnda
vefa olmaz ýssýz ýraklara meyillide
üstelik az adým kala ecele
söyle neyin nesiydi bilerek
böylesine yanýlgý aðýnda
kör parmaðým gözüne
uzaktan uzaða sevmelerin

koskoca cevapsýz sorularýyla
bir yanýn darmaduman kýrgýnlýk
fakat diðer tarafýn illâ ve hâlâ
’sen yine de dön gel’ çaðrýlý bakma
yenildin çýrpýna çýrpýna a biçarem
çözemediðin kördüðüm sevdalarýn
felâket uçurumunda yenildin

de yürü hâlin hâlin
külliyen yangýn aþkýn
vuslat engelli çeþmesiz yollarýnda
veryansýn sarýl kendini
yaprak bükümü güz kýrýþýðý
serde isyan ruhun makam-ý hicran
tam vardiya sonsuz keder mesainde
gayrý yek yoldaþýn bungun üzünç rengin

...






Sevinç Uslu
hare / Ýstanbul









*) bir baþtan bir baþa
Sosyal Medyada Paylaşın: