UTANDIR BENİ
Dedim ki þýmarýk iþe yaramaz
Vefasýzýn biri aþktan anlamaz
Söz verir söz verir sözünde durmaz
Sözünde durup ta utandýr beni
Dedim ki gitti artýk geri gelmez
Umudum tükendi hiç yüzüm gülmez
Hasreti yaksa da halimi bilmez
Ansýzýn gelip te utandýr beni
Dedim ki taþtan katý demirden sert
Geçmemiþtir semtinden merhamet
Ölsem yerinden kalkmaz bi zahmet
Zahmete girip te utandýr beni
Dedim ki kalleþtir sýrtýmdan vurur
Elinden gelse havaya uçurur
Olmazsa bir kaþýk suda boðdurur
Can verip canýma utandýr beni
Dedim ki gündüze karanlýk eker
Tatlýyý býrakýp acýyý söyler
Güzel gözlerini benden esirger
Iþýk ol dünyama utandýr beni.
Dedim ki bir baktý aklýmý aldý
Divane edip ummanlara saldý
Boynumu büküp te yetim býraktý
Geliver yanýma utandýr beni
Utandýr beni sözümü yiyeyim
Usulsul sarýl sevdi diyeyim
Seviyorum de fiyaka edeyim
Utandýr beni yar utandýr beni
Mehmet Zafer
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.