Tohum
Tohum attým topraða yüreðimden koparýp
Düþmezse tek bir damla gözyaþýmla sularým
Sevgilerle okþadým ayran gibi kabarýp
Öz mayam zaten toprak balçýk olur bularým
Yüreðimde yeþerir filiz verir umutlar
En yakýcý güneþte onu korur bulutlar
Soyutlarým yok olur beni bulur somutlar
Ýçimdeki gizlere pervasýzca dalarým
Yürek çýrpýnýr titrer, en kurak zamanlarda
Elim beyne hükmeder dur durak amanlar da
Þuur kendinden geçer, göz desen dumanlarda
Her hücreme sevgiyi fütursuzca salarým
Bu dert dünya sevgisi, içinde insan olan
Ýnsan için sevgiyi, bin çarpanýyla çarpan
Ýnsan denilen þahýs vurursa aþka týrpan
En oyulmaz kayayý gözyaþýmla delerim
Çok mu uzak görünür hayallerin hepisi
Kim cebinde götürmüþ bir avucun tapusu
Maksat gönle girmekse, yürek ise kapýsý
Hayallerim avutur, bebek gibi belerim
Olsun, bire yüz verir gönüldeki baþaklar
Çýkar gün olur elbet yürekteki býçaklar
Özgürlük bir kuþ gibi, ellerimde saçaklar
Avcumdaki hayali varmýþ gibi yalarým
11.05.2010
Necati ÞÝMÞEK
Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.