Nal kesiyor kýsraklar, kovalarken düþümü ;
Bir mýh gibi yaralar, hayatýn izdüþümü...
Güneþi eteðiyle çaðýrýp düðünüme ,
Iþýkmýþ, karanlýkmýþ, aldýrmýyorum güne.
Gamla karýlýyorum, aziz gözyaþý gibi ,
Okþuyorum hayatý, bir çocuk baþý gibi...
Öperken gözlerinden açýlmýþ laleleri ,
Karanlýklara kurmam efkardan kaleleri.
Geçmiþin tortusunu gezdirsem de içimde ;
Savururum rüzgara, her gün baþka biçimde...
Binerim terkisine, dizginlenmiþ bir atýn ,
Yüzüne haykýrýrým, hatasýný hayatýn...
Savurup saçlarýmý esen deli rüzgara ,
Göðsümü geriyorum amansýz dalgalara...
Dost dediðim, gelmeli, kendini aratmadan ;
Sevgiyi sunmalýyým, ölçmeden ve tartmadan...
Yeþil dalýn üstüne, nasýl yakýþýrsa gül;
Gülüp eðleniyorum, verip kendime ödül...
Uçuyor gönül kuþum, bakýp yüksek dallara,
Gitmeye zamaným yok, çimenli yaylalara...
Kendim kurtulmalýyým, yine kendi yasýmdan ;
Her þey ayaða kalkar göklere sevdasýndan...
Dünyadan çok geniþtir, gönül dediðim yayla ,
Takas yeridir dünya; deðiþ zoru, kolayla.
Her gün özlemektense, giden gençlik çaðýmý ,
Her gece öptüm ayý, ýslatýp dudaðýmý...
Giyinerek güneþi, bir bahar gibi ýþý ,
Unut gitsin daðýna düþen son kara kýþý...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.