Zannetme ki ben hala, Kerem’de, Aslý’dayým ,
Geçti öðrenme demi, anlama faslýndayým...
Seherlerle sarhoþtum, bir fay geçti gönlümden !
Aþkýn alfabesini, okudum yedi dilden...
Derde derman isterken, derdim çok yavuz þimdi ;
Bu yönsüzlük demidir, olmaz kýlavuz þimdi...
Meðer gördüklerimiz, yalanmýþ onca camdan ;
Düþtüm ayaklarýma, sýyrýlarak aynamdan.
Bir duraksýz kuþ gibi, hiçbir dala konmuyor,
Ne yana çýksa yolum, gönlümüz avunmuyor.
Aldýrsam da ne çare, sevaba ve günaha ,
Sonunda yollarýmýz, düðümlenir bir aha!
Kimine yýldýrýmdýr, kimine yollar yengeç ;
Marifet o ki derler; elsiz ve ayaksýz geç...
N’olur karanlýða kal, görme sen ahvalimi ,
Kýrýlýrken kapýlar, arz etmeden halimi.
Hem süzmeden ye derler, ballarý peteðiyle,
Güneþ arzý endam da, ýþýklý eteðiyle...
Gün aðarmada þimdi göðsünü gere gere ;
Ýnsan bazen kör olur, gerçeði göre göre !
Bulunsa da fenerin, her karanlýkta yakma ;
Bir nefesliktir hayat, uzun çek ve býrakma !
Güneþ sarý saçýyla kayarken dizlerimden,
Ýki damla yaþ olup, döküldün gözlerimden.
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.