SIR
Sükutun yumaðýný, eðir gitsin kirmende ,
Deðilse, nal sesiyle, un öðüt deðirmende...
Ufak tefek taþlarla, geçti oynama demi ;
Sarýlacaksan sýrra, sök içimden Adem’i!
Ebedi karanlýk yok; güneþ gider, ay gelir ;
Aðý daðýtsa saki, ancak bize pay gelir.
Düþük yaptýysa zaman, bil ki olur söz de piç !
Sermayesi zehr olan, sadaka verir mi hiç ?
Yola kurulur hanlar, huzurla yatmak için ;
Kim dükkan açar söyle, söz alýp satmak için ?
Vere vere bitirdim; kalmadý çoðum, azým ;
Aðzýmdan kulaðýma, yetiþmiyor avazým.
Dolaþýr ayaklarým, sükutun yumaðýna,
Yangýný göre göre, kar bekler Kaf Daðýna.
Kötülük köstebeði, yol alýrken zamanla ,
Ýfrit kaný donar mý, dolaþýrken þeytanla ?
Þimdi kendimle bile, dövüþürken, kana kan ,
Salýp zehirli oku, yýrtma perdemi ey Can !
Sýrrýma el uzatýp, almasan n’olur ahý ;
Ben sýr diye gönlümde saklýyorum Allah’ý...
Hayrettin YAZICI
Not: Beyit halinde yazdýðým, son þiirim olacak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.