YAŞAMAYA BAK

Ellerimle yolladým ben seni nisan da,
Ýnanmýþtým derdim yoktu tasam da,
Olmadýk þeyleri bulduðumda odamda,
Bir ürperti oldu sendeledim bir anda.

Kötü günler geçecektir diye bekledim,
Her gün çabalarýma yenisini ekledim,
Bunca uzun yýllar sonra ‘kek’lendim,
Böyle sinsilikleri rüyalarda görmedim.

Sonu da gelecek bir gün her þeyin,
Acýsý takýlýmý kalbe sence bir þeyin,
Ýhanetin ödülü var mýdýr ki söyleyin,
Sakýn ikimizi ayný yerde gömmeyin.

Dost sandýðýn bir yerde seni görende,
Hep ardýndan bakarak kýs kýs gülende,
Kalbini adadýðýn bilmem þimdi nerende?
Bu ihaneti unutma sende zaman gelende.

Bir gün olur yolun ‘Galata’ya düþende,
Müzeleri anýmsayýp boþa kalbini yakma.
Aklýndan bir de ‘Safranbolu’ geçende,
Koy ver gitsin çöplüðe anýlara bakma.

Antalya’yý Þile’yi Avþa’yý unut,
Yaþamla kendine yeni dilek tut,
Geri getirmeye yoksa bir umut,
Siliver anýndan budur en somut.

Martýlar sorarsa o nerdedir? diye,
Çiçekleri anýmsa hep,dalýnda býrak.
Sana artýk kalan tek samimi hediye,
Al oðlunu yanýna ve yaþamaya bak.

20-07 Mehmet TAHMAZ

Sosyal Medyada Paylaşın: