Mevsimsel Sancılar...

Kendini güvende hissetmek uðruna,
Kýyýlarýnda yüzerken yüreðindeki denizin,
Sýð sularý kulaçlarken bedenin,
Maskeli figüranlarla doluydu sahilin.
Denizine girmeye çalýþan o paralý ellerin,
Karþýsýna her seferinde set çekti med-cezirlerin…

Kalabalýklar içindeki çaresiz sevgi(li)sizliðin,
Güneþe nazýr hayallerin,
Sordurttu kendine,
Neredeydi bulamadýðýn incin?
Aradýðýn cevap içindeydi bedenindeki denizin.
“Nerede takýlýyorsan, oradadýr servetin!”

Boyunu aþmadýkça içindeki denizin,
Yüreðinle beslenmedikçe cesaretin,
Ayný þeyleri yaparak,
Farklý sonuçlar beklemekti deliliðin…
Böyle yaparak mý deðiþmesini bekliyordun kaderinin?

Almadýðýn risklerin,
Susturduðun gönlünün,
Anlamsýz bir kýsýr döngünün,
Her gün güneþin batmasýyla yüzünü gösteren hüznünün,
Sonuydu artýk,
Cesaretinle büyüyen bir rüyaydý gördüðün…
San(al)dýðýndan daha çabuk,
Gerçeðe dönüþtürdüðün…

Tesadüf deðil,
Kader bu ya,
O da seni bekliyordu.
Bir elinde dünü, öbüründe yarýný taþýyordu.
Biraz adam, biraz çocuk, biraz da hiçti.
Kýþtý…
Dýþarýdaki mevsimi içinde yaþýyordu.
Kendi yalnýzlýðýnda yaktýðý mumla,
Hem ýsýnýyor hem de aydýnlanýyordu…
Oysa O, baharýný arýyordu…
Ýzmir’inin imbatý gibi ýlýk,
Güneþ gibi aydýnlýk,
Ruhu sevilmeye açýk,
Bazen karýþýk,
…Ve bir gün geldiðinde,
Kaþýna gözüne deðil,
Kýþýna, yaðmuruna, rüzgârýna,
Alýþýk…
Aþýk…
Sadýk…
Bir bahar!
…
…
…
Sosyal Medyada Paylaşın: