Kokun kalbimi tetiklerdi, O an alev alýrdý dudaklarým…
Boynuna süzülürken usulca, Nefesim kesilecek gibi olurdu, Bir an kalbim dururdu, Burnum ona inat! Öyle doldururdum ki ciðerime kokunu, Aldýðý nefesi vermek istemez mi insanoðlu?
Nefesimle karýþtýrýp kadife kokunu, Uzunca konaklardým dudaklarýnda.. Dilimde bir ince Nilgün Marmara.. Küçük buselerle kuþ koyuyordum, Bedeninin ruhuna nazýr, Tüm yollarýna…
Sosyal Medyada Paylaşın:
hakan.kocaoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.