Aslýnda iþin özü Ana dilimin en baba cümlesiydi ’ Seni Seviyorum ’ sözü Bu yüzden sakladým Kimselere bakmadan ve yýlýþmadan Bir çift kahverengi gözü...
Bir þiirim vardý gizlediðim Sevgiliye deðil, sevgiye Kalmasa da tek bir hücrem senden geriye, Söylüyorum iþte! Sev diye deðil, bil diye...
Sen; Kuþ ruhu kadar narin bir Prenses ’ Merhaba ’ Deyiþinde gizli Cennetten gelen o büyülü ses Sanki sadece ben deðil, kâinat muhtaç sana, Biraz oksijen, biraz da nefes...
Ben; Akordu bozulmuþ bir hayatýn bam teliyle çalýnan türküsü. Acaba farkýnda mýsýn? ’ Evet ’ Desen herkesin diline dolanacak Sevdamýzýn öyküsü...
Bilmem ki ikna etmek için ne desem! Gözlerine yansýdýðýndan beri kelebeklerin kanatlarýndaki desen, Eminim piþman olmayacaksýn, Kuþ tüyünü anýmsatan kalbinle bir kez olsun sevmeyi denesen...
Sana sunabilmek için sabah ezanýndaki huzuru Gece yarýsý bitiremediðim bu þiirle Armaðan ettim gözlerimdeki çukuru...
Ýþte soruyorum Kalbimi sana emanet etsem korur musun? Dilimin ucundaki Cennet Sevdamýn sonundaki ’ ömrüm ’ olur musun?
Sosyal Medyada Paylaşın:
korkmaz bıçkın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.