Yokluðun kadar hissediyorum varlýðýný Beni hissettiðin kadar yoruluyorum seni sevmekten soðukluðun söndürdükçe yürek yangýnýmý, sözlerin þah çekmeden mat ettikçe beynimi, Çýrpýndýkça batarken umursamazlýðýnýn denizinde Sonunu görüyorum baþlayamadýðým sevdanýn...
Bir çiçeðin tabiata seslenemediði gibi, haykýrýyorum seni sevdiðimi Susarak...
Hiçbir yere ulaþtýkça daha bir seviyorum seni Topraðýn altýnda tohum sana olan aþkým, çaresizliðimin gözyaþlarýyla suluyorum ama Bakýþýnýn, gülüþünün güneþi olmadan Açamýyorum sevgimi sana.
Bir çýð altýnda kalýyorum, seni gördüðüm her rüyadan uyandýkça Aslýnda baktýðým her yerde gördüðüm kadar uzaksýn bana, kokladýðým her çiçekte hissettiðim kadar daha da yalnýzým þimdi, okuduðum her dua kadar savunmasýz kalbim.
Dönüþü olmayan bir yolun son duraðýnda indirdim, Ýçimde biriktirdiðim sevgi sözcüklerini Ruhumdan akan çürümüþ bir isyan bulandýrdýkça umutlarýmýn rengini, Ýntihar kokmaya baþlýyordu bütün güller.
Artýk son sözlerini söylüyordu hayat, son kozlarýný oynuyordu mutluluða karþý.. Varsýn olsun, Ben bir ölüme gülerim, bir gülüme ölürüm...
Sosyal Medyada Paylaşın:
korkmaz bıçkın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.