Heyhat
Heyhat
Sen
Meleklerin arkadaþý
Âþýklarýn aþk adaþý…
Sevdiðim,
Ay çýkmadý bu gece
Pencereni açar mýsýn?
Üþüdüm…
Güneþ doðmadý bu sabah
Gözlerime bakar mýsýn?
Kavuþmamýz için,
Aklýmdan geçen bir yol,
Kalbimde açan bir gül vardý…
Kestiler…
Ve lodostu rüzgârým dudaklarýnda,
Gittin,
Poyraz estiler…
Ardýndan Sur’ a üfürdü Ýsrafil
Kýyamet koptu ömrümde
Ve sanki
Hayatýnda ilk kez lunaparka gidip
Atlýkarýncadan düþmüþ bir çocuk aðladý gönlümde…
Gözlerindeydi merhem
Ellerindeydi þefkat.
Ben ise, hastane koridorunda yeni doðmuþ bir bebek çýðlýðýydým,
Aðladým çaresizce…
Ne yaparsýn iþte, heyhat! ...
Þimdi ben, tütün tabakamda fakir bir sarma
Ve demli bir çayýn yorgunluk alan avuntusunda
Seni özlüyorum…
Saðdýcýyým ayrýlýklarýn ve þahidiyim yalnýzlýklarýn.
Kim bilir belki yakýndýr düðünleri,
Okyanus ile Gökkuþaðýný sözlüyorum…
Sen, zamaný çalan hýrsýz!
Ben sensiz, vakit öldüren katil
Her gece soruyorum Azrail’e
Cennette mi Cehennemde mi yapacaðýmýz tatil? ...
Sevdiðim;
Artýk bütün mutluluklar mayýn hattý
Ve gittin ya
Sanki bir kedi Kasap a ciðerini sattý! ...
Korkmaz Býçkýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.