Ýlhan abi Bir ‘pencere’ydi, Özgürlüðe, ‘Kemal’e açýlan, Sabahýn ilk ýþýðýnda, ‘Koltuk altýnda’ taþýnan ‘cumhuriyet’te. Bir beyaz köþe, Bir kiþinin satýn aldýðý, Onlarca kiþinin ‘okuya bilir miyim?’dediði Siyah bir gazetede. Kemaliz im yoluna adanan, Yýlmayan, Tehditlere aldýrýlmayan, Bir ‘ilhanabi’ Pencerede. Ege de zeytinliklerde, Akdeniz de koylarda, Karadeniz de çaylarda, Trakya da ayçiçeðiler de, Doðu da karlý yollar da. Bir koltukta taþýndý hep ‘cumhuriyet’ O pencere ayný yerinde, Bir söyleþi þiir günlerinde, Kavgalarýn en önlerinde, Dönekler çok oldu ‘Bir gün’ler de, Diplomalar gazete patronlarýnda, Kol altlarý deðiþti moda diye, Müdürler deðiþti ‘dolar yiye’ ‘Star’ oldu ‘eski solcu’lar Kalemlerin içi ‘para ile doldular’ Ýnadýna bab-ý ali dedi Ýlhan abi, Gazeteyi peþkev çekti ‘H.Cemaller’ Sabahýn beþinde kapý çalýnca, ‘Ergenekon’ oldu yitti Ýlhan aðabey
Sosyal Medyada Paylaşın:
dosmehmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.