Son trenden bana bir ses kaldý, Hüzün dolu senfonisiyle ‘Elveda!’ diyordu, Trenin gýcýrtýsý raylarda inim inim inliyordu, Herkes sus pus olmuþ bekliyor, bu sesleri dinliyordu.
Son trenden bana bir el kaldý, Gözümün önünden gitmez þimdi bana el sallayýþýn, Bir ara gözlerimi kaçýrýþým ve býraktýðým yerde olmayýþýn… Benimse binlerce el arasýndan seninkini arayýþým…
Son trenden bana bir yel kaldý, Çocuklarýn ellerinde rüzgârgülleri, ölümüne dönüyordu, Oturan yaþlý bir dede, etrafýný kesiyordu, Rüzgâr kokunu getirir sandým, baktým ters taraftan esiyordu.
Son trenden bana bir saat kaldý, O saat sen gidince durdu ve bir daha çalýþamadý, Senle yaþayan bu beden sensizliðe alýþamadý, Kalbim her belaya bulaþtý da bir mutluluða bulaþamadý.
Son trenden bana bir aþk kaldý, Tüm yitirmiþliklerim arasýnda tek amacým, Müptelasýna garkolduðum tek acým Ve tükenmek bilmeyen kalp sancým.
Son trenden bana bir sen kaldýn, Hayallerime aldým seni, her gece travmalardayým artýk, Her hecesine âþýk olduðum o güzel ismin, cismin yok, Hayallerinle baþa çýkamayýþýmýn son demindeyim, Sen benden gittin ya; çok yaþamam, sanýrým ölmeliyim.
Emre GÜLBÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Münzevii Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.