Serkeş Giryeler

Olur bir gün ölürsem, takma, boþ ver sevgilim,
Ben uzak diyarlara sükûnetle gideyim,
En ücra köþelerde sorma, bilme, ben neyim,
Boynu prangalarla kýrýlmýþ bir köleyim.

Bir aðustos sýcaðý, ruhum hararet dolmuþ,
Aþkýnýn o nârýyla kalbim ezelden solmuþ,
Adýna sevdâ derler, çetrefilli bir yolmuþ,
Aþkýnýn esiriysem kime ne ki, ne olmuþ?

Sebepsiz gözyaþlarým, nedendir bilmiyorum,
Seni anlatýyorlar, bu yüzden silmiyorum,
Sen acý çek diyorsun, baþüstüne diyorum,
Biraz dert biraz keder, katýk edip yiyorum.

Bir sabah rüzgârýna kapýlýp günler boyu,
Uzun vadilerinden akar iken dert suyu,
Yusuf’un atýldýðý buzdan soðuk o kuyu,
Þimdi aðlýyorum ben, n’olur bari sen uyu.

Hasta göklerin derin mana kokan halleri,
Mecnun’a da ne hacet? Benden sor o çölleri,
Bu sevda diyarýnýn soðuk esen yelleri,
Beni de alýp gitti kahýr dolu selleri.

Bir hazan pervanesi dönüp durur baþýmda,
Pek tatlý bir zehir var aþk denen o aþýmda,
Tek bir zerre riya yok döktüðüm gözyaþýmda,
Aþkým da bembeyazdýr, suskun mezar taþým da.

Emre GÜLBÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın: