Çocukluk Güzel Şey

Çocukluk ne güzel þeydi!
Sýska vücudumun üstünde kocaman kafam,
Korkmazdým hiçbir þeyden, babamdý gözümde kahraman,
Çok kýsa gelirdi içinde kaybolduðumuz þu zaman.

Yaþam kaygýsý yoktu,
Düþündüðüm tek þey, gözlerimde biriken uykuydu,
Beni seveni kalbim, her an sevmeye hazýrdý,
Masumduk, her gördüðümüz yerde ’sevgi’ yazardý.

Oyun oynardýk, kavga yapardýk, bazen de âþýk olurduk.
Yüzümüz kýzarýrdý, utanýrdýk!
Elini tutardýk, onu gönlümüzün bahçelerinde gezintiye çýkarýrdýk.
Kahramanlýk yapardýk !

Sonra büyüdük,
Büyüdük de ne oldu?
Özenirdik ya iþte büyüklere!
Þimdi büyüðüz,
Etrafýmýzda olanlardan kýzarýr oldu yüzümüz,
Üzülür olduk, her gün aðlar oldu gözümüz,
Önceden dürüsttük, þimdi ’yalan’ oldu sözümüz,
Kirlendi kalbimiz, geçerken hayatýn kirli yollarýndan,
Biz de tutunduk hayatýn kollarýndan,
Sýkýlýr olduk dünyanýn gizli oyunlarýndan,
Birçoðumuzun haberi yok yatsýda sönen mumlarýndan,
Muaf býrakýlmak istedim ben, ömrümün son anlarýndan.

Emre GÜLBÜZ

Sosyal Medyada Paylaşın: