Bitpazarlarýna
düþmüþ kitaplara benziyor
yalnýzlýðýmýz
kimselerin açýp okumadýðý.
Bu çizgiler alnýmýzda
uzanan bir gün bitimidir belki
belki bir gecenin yarýsýdýr
yastýklarda, yýrtýlmýþ, uykusuz..
Bir þarkýnýn melodisidir belki
dudaðýmýzda kýrgýn ve yorgun
ya da
sýzýlý bir þiirin dilsizliðidir
dilimizde...
içimizde sakladýðýmýz acýlardan sýzan...
Ellerimizde, gri bir hüznün kokusu.
gözlerimizde, bir boþluðun tortusu
yitirdiðimiz benliðimizdir belki
yüreðimizde yalnýzlýðýn korkusu...
Rüzgarýn dallara hicran dokuduðu
kapýlarýn kapalý tutulduðu bir ‘neozoik’te
göðümüzü mavi ýþýklarla doldurup
kurtarmalýyýz beynimizi kuþatan prangalardan
ve yeniden öðrenmeliyiz,
sevgilere sýðýnmayý
yüreðimizle ýsýnmayý yeniden
kar demeden kýþ demeden!