Yokluðunda içim titrer Sevgili!
Kifayetsiz kalýr kalemin dili,
Ne vakit çalacak vuslatýn zili?
Zalim yýllar geçer, söyleyim;
Sensiz kalan eþi neyleyim?
Tebessümün bir demet nergizdir,
Lemâlar, gözlerinden süzülen izdir;
Bu sevda gönül tahtýmda gizdir,
Eþref saatimiz gelecek mi bileyim?
Sensiz yalan düþü neyleyim?
Yiðit aþksýz, susuz yaþamaz gül;
Sevdamýzýn temerrüdü, bir avuç kül;
Saksaðanlar þakýrken, susuyor bülbül;
Hüzzam þarkýlara ilham, çileyim;
Sensiz yanan döþü neyleyim?
Kirpiklerime þebnemler deðer,
Firak rüzgârlarý sallarmýþ meðer
Yine de yýkýlmam, yýkmasan eðer;
Vefa olup gözlerden döküleyim,
Sensiz akan yaþý neyleyim?
Ýçimde sönmek bilmeyen korsun,
Aþkýn kitabýný bilmeyen sorsun,
Kim yazmýþ diye kafayý yorsun;
Kurtlar sofrasýnda dile geleyim,
Sensiz inen taþý neyleyim?
Geldim gidiyorum, faniyim fani,
Özenmiþ de yaratmýþ seni Sâni,
Yüzüne gülenler, nerdeler hani?
Dünya himmeti de biter meleðim,
Sensiz yenen aþý neyleyim?
Yaratanýn kapýsýnda kýtmir, köleyim;
Karþýlýksýz yüreðimi iste böleyim,
Elin elimde olsun, sonra öleyim;
Mahþerde de olsa kavuþmaktýr dileðim,
Sensiz göçen naþý neyleyim?
12.07.2010
Muhittin Alaca