Beklemek neyi, beklemek kimi? Daðladýkça bu fýrtýnalar yüreðimi kendimden korkuyorum. Deðdikçe bu ateþlere inadýna, yandýkça çýldýrýyorum...
Gitmek niye, gitmek kimden? Geceleri birdenbire uyanmak, yalnýzlýðýmdan ürperiyorum. Ayrýlýklar çöreklenmiþ yüreðime, sensizlikten irkiliyorum...
Bir bir kuþlar gibi uçup giderken yýllar, yokluðun daha büyükmüþ varlýðýndan.
Sessizce akan sular gibi geçip giderken yýllar, hayatmýþ varlýðýn cehennem ki yokluðundan.
Belki! Kýrýk ve kanlý da olsa kanatlarým, vururum kendimi doruklara nasýl yandýysam ateþlere öyle... bulurum seni...belki! En büyük karanlýk þafaktan bir öncesiyse,tanyýldýzýndasýn bende kýrýk kanatlarýmla bir seher vakti kan ter içinde... bulurum seni...belki! Dirilir ellerim okþadýkça kuzgunkarasý saçlarýný açýlýr gözlerim gözlerinin sürmesinde... Belki!
Umut Erden
Sosyal Medyada Paylaşın:
umuterden Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.