Hiç Mi Gelmeyeceksin ?

Ne zaman gelsem bu yerlere
sessiz sakinse deniz
dudaklarý gonca moru bir kadýn
saçlarýnda meltem,
yüzünde güneþle gelir
Iþýklar söner,renkler gider,
bir ben kalýrým yalnýzlýðýmda...

Ne zaman gelsem bu sahile
fýrtýnalý bir yaðmursa delice
gözleri aþktan da yakýcý kadýn
kucaðýnda dalgalarla,
fýrtýnalý tutkularla gelir.
Þimþekler çakar,güllerim yanar,
bir ben kalýrým yalnýzlýðýmda...

Ne zaman gelsem bu iskeleye
dört mevsim birden girer kanýma
beni bana getirir yitirdiklerim..
an olur ay serilir geceye,
an olur boðulur karanlýklara..
kan tutmak gibi bir þey,
çýldýrmak gibi bir þey
karanlýðý yýrtan martý çýðlýklarýnda.
Yýldýzlar söner,gemiler gider,
bir ben kalýrým yalnýzlýðýmda...

’Pastoral senfonisi’nde vururken dalgalar;
aðlamak gelir içimden
-hiç mi gelmeyeceksin..?
’Hicran yarasý’nda yaðarken yaðmurlar;
haykýrmak gelir içimden
-hiç mi gelmeyeceksin..?

Sesler biter,martýlar gider,
bir ben kalýrým yalnýzlýðýmda...!

Umut Erden


Sosyal Medyada Paylaşın: