Umut ayaklanýrken onarýlmayý bekleyen göçtüm
yalnýzlýðým sessizliði bozarken
belkide onlarca kadýn arasýndan ayýklanmýþtým alnýna
güneþi öpüp yüreðime koyduðum türküsün dilimde
nereye gitsen gölgeyim
nereye gitsem kanatlanan kuþ göðüne
sedire uzanmýþ saatlerimi ölümle kuþatma
bilesin
oynak kalabalýðýn iri gözlerine kök salmayacaðým
bilesin
bütün kadýnlar ýsýtýr avuçlarý
keskin bir býçaðým yok aðzýmda benim
sesine yerleþtiðimden beri güzelim
koynumda yýrtýðý olmayan yýldýz taþýrým
vakitsiz baþlayan kederin yüzüne su verdim
çünkü güldü gözyaþlarýmla suladým
biliyorum
aynada tüfeði üþüyor adamýn
baþýnda sevmek telaþý
þeytana sürtünen cehennem deli deli bakarken
zamansýz bastýran kentlerden sapsarý feryad aktý
iþkencesine çeken bir bulut
nöbete durdu üzerimizde
ve sonra kývýrýp ýslýðýný savuþtu.
ayaza tuttum çirkin parçalarý
hadi gel sevgili
beyaz soframda eteðimi rüzgarýnla uçur
düþlerinin kanýndan kalkayým ayaða
yalnýz sende tadarken utancýmý
daha kaybedilmemiþ sabahýn körüne
ansýzýn gel.
aklýnýn intiharýnda gökyüzünüm
aðzýnda doðmayan çocuðum çisem esniyor
bak gamzeleri yanaðýnda beliren þafak
þafaklarýmý aðlatma tezkeresini beklerken gelmeler
þu belalý kýþlamda seni düþünmemek elde deðil
beni duyuyor musun
ihbar et karanlýðý
umut kusacaðým kýrmýzýlaþan yüzüne
çakal bir mevsimin ihtimallerinde
voltadayým
doksandokuzluk sabýr ellerimde
böyle çekilir dert
ki,
her vuruþta sancý damarlarýma atký giydiriyor
ve resimler çiziyor
sessiz bir infialin gölgelerinde
mutlak aþmalýyým uçurum duvarlarý
bir yaný gelincik tarlasý daðlar gibi
zirvelerine koþmalýyým
azade bir esaretin adýmlarý mýhlanmalý
büyümeli tacize uðramadan yalýnayak baharlar
kefenlenmiþ sokaklarda yetiþmeli saksýda çiçekler
yeþilini alýp gözlerime sürme diye sürmeliyim
sabrýn sýnýrýnda daralsýn acý
güne cinayetsiz düþündüðüm ilhamýn aydýnlýðýna kuracaðým aklýmý
sýcak sakla hayallerimi gecelerine
gebeyim düþerken ölümlerden ilkyazlarýna
çaðýr beni baðrýna gün gecikmiþ olmadan
muþtulu doðumlar uçurayým yangýnýna.
güneþi ger pencerene
altýn saçlý masallar anlatsýn
diye…
umut ellerimizden çekilip alýndýðýnda
suskun bir þiire gömeceðim kendimi
‘yemin olsun’