MELEKLER ÜŞÜMEZ...

Asýrlaþmýþ bu keþmekeþ þehrin soðuk kaldýrýmlarýnda ha bire tartar durursun,
Sýcaðýn zevkine varmýþ bir sürü karný tok, umarsýz bedenleri.
Kamburundan belli, sýrtýnda kim bilir kaç ton acýyla yorgunsun,
Ellerinde hayatýn kara lekesi gibi sýrýtmýþ yine, madeni bir paranýn gri izi.


Baþýn omzuna düþmüþ,dalýp gitmiþsin…Ýmkansýz düþlerin peþine,öksüz nefesinle..
Senin de uykularýn ana sütü gibi kokar mý? Yastýðýna deðer mi? Þefkatin uzak eli..
Kabuslarýn uyanýr mý aniden? Olmayan bir babanýn aðaçtan gölgesi yanar mý? Yetim teninde..
Desene…Senin de benden farkýn yokmuþ be çocuk,öyleyse aðlamam lâzým þimdi,hem de en az iki kere..



Hadi desem,tutsam elinden….Benimle gelir misin? Ýçimdeki yetim çocukla oynamak ister misin?
Yok yok vazgeçtim en iyisi seninle bir uçurtmanýn kuyruðuna takýlýp,maviliklere çýkalým..
Ya da bir salýncaðýn ardýna uzanýp,rüzgârlarýn nefesinde el ele kaybolalým,ne dersin?
Belki de kýrlarý seviyorsundur…Hadi! Ver de elini,gidelim eyy çocuk,istediðin yere karar senin..



Ellerinin karasýnda aðlayan sûkut rengi keþkelerin mi yoksa hayata küskün belkilerin mi ?söyle bana…
Tutup kucaklasam seni,öpsem çöl rengi yanaklarýndan…Bir kerecik olsun güler misin bana?
Kaç takvimdir yapraklarým hazana dökülüyor hep,toplayýp ta takar mýsýn saçlarýma? Tekrar geri…
Konuþ benimle avuçlarý baston kokan güzel çocuk…Yaþýn kaç? Týpký insanlar gibi o da iki yüz mü? Hâla...



Sabah ayaz bir günün tam ortasý,mart ayýnýn þâh damarý, üstelikte kar yaðýyor lapa lapa..
Oysa senin bu saatte okulda bir sýrada oturman gerekiyordu sýcak umutlarýnla..
Gözlerin ýþýkta, avuçlarýnda kalem, özgür kâðýtlara mavi uçurtmalar çizmek varken,
Seni bu buzdan sandalyeye kimler oturttu… ahh be çocuk, üþümüyor musun ?



Bak yine gözlerim isyana hazýrlanýyor , ha damladý ha damlayacak saðnak saðnak..
Sen garibim baskülde insanlýk tartarken, zengin.. Kasaptan yine pirzola sardýracak.
Nedir bu yazgý,nedendir bu zulüm..Susma konuþ a çocuk,senin þifasýz acýlarýna kim siper olacak.
Kararmýþ hayallerini, hangi güneþ kýrýntýsý elinden tutup aydýnlýða çýkartýp ta çocukluðuna kavuþturacak.



Hadi! Ver avuçlarýma ellerini de çýk yüreðimin sevgi rengi kantarýna,o üþümüþ ayaklarýnla..
Çýk da önce sen tartýl ki….. görsün herkes, utansýn dünya senin omuzlarýndaki aðýrlýkla.
Sana rastlamadan önce bir kuþkanadý tüyünde uçuyordum adeta , sevinçle havada.
Þimdi omzuma hafifçe bir kuþ deðse kazâra,çökeceðim inan yerin,bilmem kaç bin katý altýna..




Ah be çocuk,ahh be can,senin ne iþin var bu soðukta bu sokaklarda, karanlýk yalnýzlýklarda..
Yoksa sen de mi benim gibi kanatsýz kaldýn,aklar düþmüþ sakallarýna baksana , daha bu yaþta.
Koparda ver onlarý bana eyy çocuk, yerine ýþýl ýþýl yýldýzlarý yaðdýrayým , o güzel saçlarýna.
Ver de birbirine ekleyip kendimi asayým bu gece,körelmiþ tüm vicdanlarýn bedeli olsun bu da sana…



Hadi! Durma çocuk þimdi tart beni…Saymaya yeter mi hiç, söyle.. Ýçimde sen gibi kýrýlan fidanlarýn sesini .
Bak hâla uyanmadýn…Burasý soðuk..Nerden gördüm seni ahh be çocuk,ben þimdi eve nasýl gideceðim,
Sen burada soðuk kaldýrýmlarda donarken,ben sobanýn yanýna oturup nasýl ýsýnacaðým,söyle bebeðim.
Seni burada býrakýp gitmenin vebâlini ,yarýn huzuru mahþerde nasýl vereceðim…Nasýl ödeyeceðim…



Ne diyeceðim…Bir meleði kar altýnda çaresiz býraktým…Bana cenneti mi bahþedin diyeceðim..Yok asla…
Bir meleði kar altýnda çaresiz býraktým , cehennem bana en onurlu ödüldür diyeceðim…
Melekler üþümez bilirim….Ama ben ne zaman baskül baþýnda uyuyan bir çocuk görsem,acýyla titreyip..
Tenime güneþler yaðsa bile…..Hep üþüyeceðim…hep üþüyeceðim…üþüyeceðim…
Üþüyeceðimmm…..



ecedemet...



ÞÝÝRÝME EÞSÝZ NEFESÝYLE CAN KATAN DEÐERLÝ YORUMCU CAN YÜREÐE SONSUZ SELAM SAYGI SEVGÝ VE DUALARIMI GÖNDERÝYORUM..
ÇOK TEÞEKKÜR EDERÝM MUHTEÞEM YORUMCU CAN YÜREK...
RABBÝM SESÝNÝ NEFESÝNÝ SAÐLIÐINI MUTLULUÐUNU VE HUZURUNU DAÝM ETSÝN..
ALLÂH’A EMANET OL...

Sosyal Medyada Paylaşın: