Uyuyorum...
Gözlerim, uyumakla uyanýklýk arasý,
Saða sola dönmekten kanter içinde yorgan...
Kaybolsa da yastýðýn altýnda kulaklarým,
Her þeyi duyuyorum...
Görüyorum...
Karþýmda bir gecenin tozpembe manzarasý,
Kahkahalar atarken boynumda yaðlý urgan...
Sürüklüyor peþinde aklýmý ayaklarým,
Çaresiz yürüyorum...
Susuyorum...
Ruhumun mahremini kurcalýyorken þeytan !
Sükutun pençesinde hükümsüz kaldý dilim...
Yýllar yýlý göðsümde biriken nefretimi,
Ýçime kusuyorum...
Ýçiyorum...
Beynimin kasesini parçalýyorken þeytan !
Zehir dolu tasýyla gülümsüyor katilim...
Göstermiyor bakýnca, aynalar suretimi,
Kendimden geçiyorum...
Üþüyorum...
Bedenim bir korkuyla yanarken alev alev,
Ýndirdim gözlerimin üzerine peçeyi...
Bir ümidin baþýndan itildim tepetaklak,
Boþluða düþüyorum...
Sanýyorum...
Sanki isli lambadan, çýktý yedi baþlý dev,
Diþlerimin týnýsý titretiyor geceyi...
Çýktý pim, bir kývýlcým...Her ne varsa infilak...
Derken uyanýyorum...
Korkular kanýmda bir zehir gibi,
Ýçimden gelmiyor bakmak aynaya.
Kaplamýþ ruhumu bir sihir gibi,
Sessizlik, yalnýzlýk ve paranoya...
Uyku içinde uyku, rüya içinde rüya,
Bir vehmin kollarýnda, yaþamaktayým güya...
ahmet turgut atlýk
11.07.2010