Tan vakti bahçem de bir yaslý çýðlýk,
Kalktým o çýðlýðýn izini sürdüm.
Sordum o an, nedir bu hal bu kýlýk,
Sizi neden böyle bir halde gördüm.
Gördüm ki azminiz sulara düþmüþ,
Boðulmuþ aklýnýz neden, niçin de...
Narin gövdenize kurtlar üþüþmüþ,
Ruhunuz bir boþluk...Boþluk içinde.
Kalkýp doðrulmaya yok mecaliniz,
Rüzgar baþýnýzý yerlere eðmiþ,
Yarýndan ümitsiz bedbaht haliniz,
Bir bakýn kimlerin canýna deðmiþ.
Kendi kendinizle bitmez cenginiz,
Kimdir içinizde gizlenen kalleþ ?
Kopmuþ baðlarýnýz, solmuþ renginiz,
Çekmiþ üstünüzden þavkýný güneþ.
Artýk ne eþiniz, ne dostunuz var,
Býrakmýþ tutmayý topraklarýnýz.
Sanki ulaþýlmaz, ses geçmez duvar,
Sývanmýþ balçýkla kulaklarýnýz.
Gelin kendinize silkinin haydi !
Vakit görülmezi görme vaktidir.
Baþý yok, sonu yok, bu kinin haydi,
Hepinizin rengi ayný renktedir.
Ayak seslerini kalkýn ve duyun !
Kökleriniz için çalmakta ziller.
Siz kavgasýndayken bir damla suyun,
Üstünüze çýkmýþ tepiþir filler.
ahmet turgut atlýk
15.10.2010