Şafağın nöbeti I

hadi býrak ellerimi, acýsýn yokluðun
gecenin ötesine vurulmuþ yalnýzlýklarda
ki keder nöbetlerinde kalp atýmý düþün
mührü kalsýn gözlerimde

hayali dokunuþlarýný býrak
hislerime sýðmayan
kaskatý uykularýmda
gün býrak yastýðýma

henüz soðumamýþken
hasret çýkýnlarýnda ateþ im
devrilsin içimdeki hasat harmanýna

kemirilmiþ ruhumun aþký bulduðunla kalakalýþýnda
ve geç bulmuþluklarýn keþkelerinde
hazaný yüz gözlerimde

kendine saðýr çýrpýndýkça bu sevda
dört mevsim yutmuþ ecel gibiyim
ömrümün paydasýna eklenen fay`da


dudaðýmýn ucunda kalakalmýþ uçuk bir düþ
su toplar heybesine

canýmý yakan nefesinde har tenim
ellerimde býrak beni
serabý koynunda ýssýz çöl üþümüþlüðünde

gözbebeðimin yazgý oygusuyla kesilen avazýnda
masumiyetim ki öksüz
nihaiyi hýçkýrýk alaz


sevmenin bedelini býrak
kimsesizliðin boðazýnda avaz avaz!

çünkü ben;
ölümün yüzünde kederi süzmekteyim
þafaðýn paydaþýna eþ askerim!





Sude nur haylazca

Sosyal Medyada Paylaşın: