Garibin rüyası

Ninnisini çekiyordu meltem,
uyku kol geziyordu garibin üzerinde,
rüyasýndaydý, en güzel sofralarý,
yanýnda bir güzel,
lüxs bir restoranýn içinde.

Þarkýsýný söylüyordu,
baþucundaki aðaca tünemiþ,
kemancý kuþlar,
aþk þarkýsýydý dökülen naðmeler,
keyfe keyfi katýyordu, bankta uyuyan garibim,
rüyalar, dünyasýnda uyurken,
karný yarý aç yarý tok.
ekmeðini az önce tuz soðanla yemiþ,
o gariban, garibim.


Umurunda deðildi dünya,
umurunda deðildi, bankta uyurken,
gelip geçenlerin dönüp, dönüp sinirli bakýþlarý,
kim bilir hangi zengin kýzýna sevdalanmýþtý,
tatlý rüyasýnda yine uyurken,
o garibim.

Oysa hiç tatmamýþtý aþký ve de sevdayý,
tek bir isteði vardý, o da ekmek kavgasýydý,
onun,
hayat mücadelesinden, galip çýkmaktý,
yaþamaktý, insan gibi yaþamaktý,
tek arzuladýðý,
o yorgun garibin.

Cepte yoktu, elde avuçta yoktu,
otel motel pansiyon parasý hak getire,
o da yoktu.
Karný doymuþ ya,
bir parça kuru ekmekle,
biraz da pazar artýðý soðan domatesle,
bana çok bile diyordu,
iþsiz güçsüz memleketten bir ümit deyip,
iþ bulma ümidiyle koþup gelmiþ,
garibim.

A.Yüksel Þanlý er
09 Temmuz 2010-07-09
Antalya.

Sosyal Medyada Paylaşın: