Yol verin bana.

Bu nasýl bir dünya, derler ki fani,
Yalanmýþ bu dünya, neyleyim onu,
Erken geç demeden, göçenler hani,
Gülüp eðlensek de yokmuþ ki sonu.

Dünya’n dertle dolu dikenmiþ yolu,
Dert çekip giden de, bir Allah kulu,
Zevk sefa süren de, Allahýn’ýn kulu,
Yokmuþ bir adalet, yol verin bana.

Adalet var dersen, gidip göreyim,
Dert cefa çeken mi, özgür göreyim,
Yoksa zevk sefa süren mi, bileyim,
Ýçimde þüphem var yol verin bana.

Garibim aç yatar, zenginin’ de tok,
Halin nedir senin, diyen se hiç yok,
Benim hakkýmdýr, diye yiyen çok,
Dünyan size kalsýn, yol verin bana.

Komþu komþuyu görmez, ayný evde,
Hal hatýr sorulmaz, pek çok evlerde,
Ölüp kalsa bir insan bakmaz gidip de,
Komþuluk da yok’sa, yol verin bana.

Kimi insanlar var, düþmüþ yerlerde,
Halim þudur demez, çeker derdi’ de,
Miskin, miskin yatar, yataksýz yerde,
Miskin yol bilmezse, yol verin bana.

Kýz oðlaný ister, ar namus bitmiþ,
Bir misafir gelsin, el öpmek yitmiþ,
Bu çaðýn gençleri, her þeyi bilmiþ,
Ustaya hacet yok, yol verin bana.

Yüksel dünyaya küs, çektim elemi,
Hakem hüküm verdi, kýrmýþ kalemi,
Sevdiðim yar bile, sormaz halimi,
Bu dünya hoþ deðil, yol verin bana.

A.Yüksel Þanlý er
03 Temmuz 2010-07-03
Antalya.


Sosyal Medyada Paylaşın: