GÜVENME
Yaðdý yine aðustos’ da karlar.
Aðladýðýmýza gülüp geçer beyler aðalar.
Dost dediklerimiz koskoca ahmaklar.
Güvenme koçum; Kendinden baþkasýna.
Dünyanýn servetine, babadan kalacak mülke.
Eriþilmez sandýðýn makama mevkiye.
Bin saadetle yaþayýp giderim diye,
Güvenme cancaðýzým; Bugününden baþkasýna.
Hýsým akrabanýn bilmem gözü nerde.
Para dolmuþ onlarýn özüne.
Bir selam versem hepsi girer deliklerine.
Güvenme Mahmut’ um; Sen Hakk’ dan baþkasýna.
Meyil verdiðin hayat, götürür seni çýkmaza.
Þu þair senide satar bilinmez iki satýrda.
Dün tanýdýðýn kýzýn hoþ lakýrtýsýna,
Güvenme koçum; Ýnançlarýndan baþkasýna.
Mahmut Enes yüz bin tokat içinde birine aðlar.
Yanlýzlýðýna sitem edip karalar baðlar.
Sevindiði günlerde bile efkârlý þiirler yazar.
Güvenme lan deli; Sen kaleminden baþkasýna.
16/10/2006
Mahmut Enes YÜCEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.