Bu bir düþ sancýsý
Ýçimde bir vebalin duyarsýz kimliðiyle boðuþmaktayým.
Kalbim Hacerü’l Esved kadar kutsanmamýþ taþ,
Bir kara yazgýnýn suskun tanýðý.
Tevbe bozan bir dilin aymazlýðý ile konuþmaktayým.
Dýþa vurumsuz sorgularýn yitik cevabýný arýyorum
Bir çocuk hayalhanesinde.
Ötesini almýyor aklým,
Belki ezelde üflenen bir keder bu.
Kadid dallarýmýn beyhude güneþ sarýyorum,
Ölüm soluyan son yeþiline.
Mücrim bir ruhla volkan aðzýnda kulluðum
Kuþluk vakitlerinde duaya durmuþ suskunluk
Temize çekilmiþ niyetler ihlastan yoksun
Kokusuz gülzarlarda, bir gül-i zârýn dikenine yürek asýyorum
Nefis dürtüsünde boynum bükük, dilim tutuk
Öylece kalýyorum…
Usulsüz bir makamda söylüyorum þarkýlarýmý
Aynalara hapsedilmiþ sesler ve görüntülere ithaf.
Aff için yüzü olmayan can, bir imtihanýn geçersiz sorusu.
Hu’larda demlenen bir güvercin ürkekliði, hýçkýrýk kýrýmý
Þakaðýma saplý aðrýlarla baðrýmda kanayan; Araf…
Rahmet, cehenneme bent… Yaaar, iyileþtir yaralarýmý.
Ömrümden gün gidiyor, heybemde günah götürüyorum
Çýkaramýyorum, yakýyor ellerimi; durdukça sýrtýmdan lav akýyor.
Bir nidaya bel baðlýyorum ahh “Bin kere tevbe bozsan da...”
Ya Vedud! Ellerimden tut. Ufukta bir uçurum görüyorum.
Uðrun bir leyli vakit kalem yazmayý býrakýyor
Bir secdegâh üzre boðazýma düðümler örüyorum…
OLCAY GÖKÇE (AMASYA - TEMMUZ 2010)
Þiirime bu pâyeyi veren deðerli seçki kurulu üyelerine ve yapýcý eleþtirilerle þiirlerime destek olan þair dostlarýma çok teþekkür ediyorum.