HANGİMİZ ÖLDÜ

Ýkiye bölünmüþ bir resim gibiyiz;
Kesik birer kol var omzumuzda ikimizin de
Hala kan damlayan…
Ve duvardaki çerçeve gibi,
Boþ kalan yüreðimdir þimdi
Ýçimde aðlayan…

Merak etme bir tanem;
Þiirler yazmayacaðým bundan böyle sana ait,
Þarkýlar tutmayacaðým radyoda senin þansýna…
Gözlerinden bahsetmeyeceðim sayfalarca…
Gülüþünü,
Gülümseyiþini
Unutmaya çalýþacaðým…
Sevmekten zor olsa da alýþmak,
Alýþacaðým…

Simit attýðýmýz balýklarý,
Su içerken resimlerini çektiðimiz kuþlarý,
Hepsini baþka bir þeye benzettiðimiz bulutlarý…
Baharda çiçeklenen badem dallarýný,
Her sabah el sallayarak uðurladýðýmýz
Balýkçý sandallarýný,
Ayakkabý boyacýsý çocuðun umutlarýný
Unutmaya çalýþacaðým…

Kaðýt helva içinde dondurma yemeyi,
Renklerin denizde yandýðý vakitlerde
Sahilde yürümeyi,
Sýcaklýðý henüz geçmemiþ kumlara oturup,
Dalgalarý dinlemeyi
Unutmaya çalýþacaðým…

Ve beni sarýp sarmalayan ne varsa sana ait
Sýyrýlacaðým hepsinden …
Ayrýlacaðým
Seninle yaþananlardan…
Kopacaðým
Ýçinde sen olan bütün anýlardan…
Unutacaðým seni
Unutacaðým…
Baþka bir yol tutacaðým yarýndan tezi yok…
Yalnýzlýðýmla baþ baþa yaþamaya alýþacaðým…

Kýsacasý bir tanem,
Böleceðim hayatýmý ikiye:
“Seninle birlikteyken” ve “senden sonrasý’ diye…

Ve
Þimdi senden sonrasýný yaþýyorum hayatýmýn…
Tek kiþilik kýsmýný…
Almamaya çalýþacaðým aðzýma
Bundan sonra ismini…
Masamdaki gülümseyen resmini
Kaldýracaðým…

Sensiz hayatý öðreneceðim…
Ýki ayaðýmýn üzerinde durmayý bileceðim…
Sileceðim
Senden kalan ne varsa hayatýmda…
Deneyeceðim unutmayý,
Unutamasam da…

Sensiz seyredeceðim güneþin batýþýný,
Yalnýz ýslanacaðým yaðmurlarda…
Bir baþýma çekeceðim çam kokusunu ciðerlerime daðlarda
Kendimi yollara yalnýz vuracaðým…
Kendi kendime konuþacaðým bakýp da aynalara…
Oturduðum çay bahçesinde
Bir çay söyleyeceðim iki yerine…
Bir gül koymasýný isteyeceðim garsondan
Bundan böyle masamýn üzerine…

Bütün bunlarý,
Yaþanan anýlarý silebilmek,
Her þeyi,
En baþta da seni unutmak,
Unutabilmek
Mümkün mü bakalým…
Yaþayýp göreceðiz…
Deneyeceðiz…

Merak etme bir tanem;
Þiirler yazmam bundan böyle sana ait,
Þarkýlar tutmam radyoda senin þansýna…
Gözlerinden bahsetmem sayfalarca…
Gülüþünü,
Gülümseyiþini
Unutmaya çalýþýrým…
Mümkün olmasa da,
Zor olsa da
Kim bilir belki ALIÞIRIM…

Ýkiye bölünmüþ bir resim gibiyiz;
Kesik birer kol var omzumuzda ikimizin de
Hala kan damlayan…

Ve
Duvardaki çerçeve gibi,
Boþ kalan yüreðimdir þimdi
Ýçimde aðlayan…

Bir zamanlar
“Yalnýz ölüm ayýrýr bizi.” Diyorduk…
Ne oldu?
Söyler misin bir tanem
Hangimiz öldü?

17.10.2009 - Alanya

Ýhsan Gürbüz





Sosyal Medyada Paylaşın: