İSTERSEN
Gel ey yar, dinle de söylediðimi,
Boþuna kalbimi kýrma istersen...
Canýmý sana kul eylediðimi
Bilip de yüzüme vurma istersen...
’Þimdi nerededir, ne yapýyordur,
Kimler sarmalayýp, kim öpüyordur,
Kimlere köledir, kimlere yardýr? ’
Deyip de günaha girme istersen...
Bana bir baþkasý uzaktýr, eldir,
Gel de aradaki engeli kaldýr,
Gülmeyi unutan yüzümü güldür,
Yeniden duvarlar örme istersen...
Yürürken ben ömür denen bu yolda,
Gidemez olsam da, kalsam bir çölde,
Bir yere gitme sen, yanýmda kal da,
Bir yudum su bile verme istersen....
Deme, sabah-akþam geliver yeter,
Halimi-hatrýmý soruver yeter,
Surat asma, küsme, gülüver yeter,
Kollarýnla beni sarma istersen...
Sen gelince hüzün gider, dert biter,
Olmayan bulunur, yetmeyen yeter,
Üzülürüm sonra, içime batar,
’Neden bu gözyaþý? ’ sorma istersen...
(30.03.2008 - Alanya)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.