Ey zalim

satmadýk
ne etimizi ne de ruhumuzu
karanfillerin derildiði ölüm vadilerinde

sararýnca
eleðinde süzülen zaman
vurulduk kör bin kurþunla ey zalim
kýpkýzýl yer ve gökyüzü
yaðýyor kan

ne emanetti gülüþümüz
ne de döktük göz yaþlarýmýzý boþa
vurgun yemiþ sevdalarýn sancýsýyla
karný burnunda bir aþkla
sýnandýk sýnandýk da yenilmedik
gafil avlanýp
düþmedik bulaþýk tadý ihanet çukuruna

kýymadýk canýn cananýna
eðilmedi yere baþýmýz
kamburu çýkmýþ sýrtýmýzda
baþý dik
onurumuz
sýrtýmýzý yere deðdirmedi
ak mý ak namusumuz

minnet ettik düne
tüketmedik yarýndan umudu

canýmýz burnumuza geldiðinde
kaçmadýk zulmünden dünyanýn
savaþtýk ölüm getiren her þeyle

toslamadýk
taþtan örülen yürek duvarlarýna

görünse de kaybetmiþ iyi niyetimiz
þeffaflýðýmýzla
kurduk baðdaþ yangýnlar sofrasýnda
þimdi
ateþten kaþýkla kavrulur helâl aþýmýz..!



Sude Nur Haylazca
Sosyal Medyada Paylaşın: