laleden kollarýný sararsýn beni diye çiðdem çiçeðinden ellerini tutarsýn diye ellerimi sümbülden parmaklar takýp uzattým da ellerimi tutamadýn ellerimi sen yoksun henüz ellerin yoktu âye
mavi düðmecik çiçeðinden taç ördüm baþýna damboyu sarmaþýðýndan bilezikler taktým koluna sarý nergizden kolye yapýp boynuna taktým da çok yakýþtý san âye
o kadar güzel oldun ki çiçekli resminde eðilip öpmek istedim kýyamadým öpmeye taze tomurcuklarý soluyup seni kokladým âye
düþlerde aradým seni Ankara Garýnda bekledim gelmedin âye çiçeklerden resmini yaptým çiçekler var ama sen yoksun
günler geçtikçe sana kavuþma umudum bir bir sönüyor seni beklemekten baþým dönüyor âye baþým dönüyor
tüm umutlarýmý çiçeklerde sana verdim kalmadý artýk bende sana verecek payem yeminim var vuslatýna ki; seni bir gün bulurum âye’m
bak çiçeklere vurdu sevdamýn acý demi çýk gel artýk, çýk gel kalkýyor gemi sürüp gitmez böyle bu bir sevda demi
bekletme beni âye bekletme emi ..
*muzaffer yýldýrým Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer40 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.