İhtilâl…

Hülyâlý gözlerinle, gözlerime bakýnca,
Bu gönül ülkesinde, fevkalâde hâl oldu.
Aþk-ý muhabbet seli, yüreðime akýnca,
Esir aldý his aklý, sanki ihtilâl oldu…

Güller açar gönlümde, sen yüzüme gülünce,
Eser kalmaz hüzünden, sen yanýma gelince.
Caným seni kendine, can yoldaþý bilince,
Bir sen kaldýn içimde, her düþünce lâl odu…

Melûl-mahzun hâlimi, bilsen de bilmesen de,
Düþlerimi süsleyen, tüm güzellikler sende.
Attýðýn o kývýlcým, bir volkan oldu bende,
Gönül sevda denilen, yangýna mahal oldu…

Baþka bir þey bulunmaz, inan artýk fikrimde,
Yalnýz seni isterim, Yaradan’a zikrimde.
Aþtý haddi-hududu, sitemim de þükrüm de,
Çoktan çýktý ok yaydan, her kural ihlâl oldu…

Bildiðin yoktur gerçi, bunca feryadým kime,
Senelerden beridir, kim sebep helakime.
Sana havale eder, gitsem Lokman hekime,
Gönül hicran yüküne, gönüllü hamal oldu…

Senden baþka kimsenin, ismine dönmez bu dil,
Eðer gelmezsen beni, aþkýnýn mecnunu bil.
Deme sakin ne olur, yüreðinden beni sil,
Ey sevgili, bu sevdâ, gençliðime mâl oldu…

Þimdi her neye baksam, seni görüyor gözüm,
Ne söylerse söylesin, sana dönüyor sözüm.
Sanmam ki bulan olsun, bu düðüme bir çözüm,
Aþk-ý müebbet gayri, büyük ihtimâl oldu.

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın: