Kav

sen, çakarken anlýma sevdaný
ayrýlýklara büyüttüðüm masal misali
ezberimde söz yangýnlarýn

bil ki;
býraktýðýn çerçevelerde küllerim
geçmiþin ün`lerinde bin kez doðurdum seni

þimdi;
titreyen avuçlarýmda yokluðun
her iç çekiþime çatlayan hasret
ki yabancýdan daha yabancý bakýþlarýnda azar

ergenliðin uçuþan kanatlarýnda
kabuk döken yaralarýmýn ahtý
dayar þakaðýma intiharý

daha dün;
okul çýkýþlarýnda titreyen sevinci karþýlayan sokak baþý
dönerken bin nazla bakýþlarým bakýþlarýna
çocuk korkularýmýn savurduðu çýkmazda
tüyü bitmemiþ ürkekliðimi amacýna baðýþla

bugün;
kuruduysa aþk
gidiþin yaðmurlarýnda göðsüne ektiðin kin tohumlarýnda
hazan sarmaþýðý ikimize dön ve bak
bedenine sýðmayan ateþi bende unutuþunla
gözbebeklerimde biriken dar`a asýlý günahsýzlýðým


kim serpti göçüme kýzýl topraðý
ne olur dön
çehreme lehimlenmiþ kederi merhamet büyüsüyle sað

ben, seni aðladým yýllarca
sen, beni aþkla

yenilen
yenilen
yenilenelim yar




Sude Nur Haylazca

Sosyal Medyada Paylaşın: