duyduðumda
çýkmýþtým çileden...
elma elma
olmuþtu yanaklarým...
kaným çekilmiþti sanki
þiddetli hararetten...
uçuk bir pembeye
boyanmýþtý dudaklarým...
titrek ellerim
hýþýmla kaldýrmýþtý koltuðumdan.
iki elimle bastýrýp kalbimi
çatýlmýþtý kaþlarým ama acýdan...
bu hâl ...
bu yorgunluk ...
aþýrý kayýp harbinin baþlangýcý olsa gerek.
durduðum iki karýþ odayý
bitmek bilmeyen yol misali
kýzgýn kýzgýn yürüyordum !
öfke sað kolum olmuþtu sanki .
nefesim zorluyordu burun deliklerimi
aniden bir haykýrýþ
odama þamar þamar indi...!
o güzel bakýþlarýnýn aksettiði kalbim
gergin ve koyu ýzdýrapta þimdi.
aldattýn demek !
þimþek þimþek çakýyor kulaðýma
hiç býrakmam deyiþin,
gittin demek !
bozuk bir asap benimki aslýnda,
lavdan hareketli olsada öfkem .
alýkoyabilirim kendimi hainliðinden !
o asýk çehreli kalbinden
aþkýmýzýn can alýcý sessizliðinden
vazgeçiyorum saygý çerçevemizden !
aslýnda kendime sövüyorum ben
sen vazifeni yaptýn...
bende giderim ama vakit erken .!
istikametim nemli bir sis
gökyüzü lacivertini yavaþça yýrtarken
hassasiyet yüklü sesin kulaðýma daðýlýrken
affet ’ diyor sanki acý bir son yaþýyormuþcasýna ,
hayýr !diyor kalbim...
vazgeçerek yarý yolda býrakan bergüzarýndan !
gecenin karanlýðýna aðarýrken sensizliðim
þaþkýnlýkla baþbaþayým
vede artýk hayallerim pusuda !
Elis Özer
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.