…Güneþ zoraki gülümsemelerle bakarken ufuk çizgisine
bir an gözlerim karardý, yavaþça aktým kendi içimde
nereye ve ne yöne gittiðimi bilmeden
vurdukça þavký yaktý etrafý, ýþýklar hare hare
kimliksiz bir gölge gibi bakýyordum çukurda birikmiþ suyun yüzüne
sanki birini bekliyordum umutsuzca, gelemeyeceðini bile bile...
hemen her mevsim, belki de aynýdýr akþamýn aðlamasý
yeni pencereler açýlýp, gizler karýþýrken karanlýða
el sallardý yýldýzlar yakamozlara, ay göz kýrpardý hýrçýn dalgalara
ve kumsalda yalýnayak yürürken bir baþýna, ne zor geçerdi zaman
uzak iklimlerden esecek bir sevda rüzgarýný savururdu kafilelerle...
heyhat hiç bir þey onu ilgilendirmiyor artýk
konuþmak dahi istemiyor aslýnda
biri selam verse kazara, kavga kýyamet kopacak ya
hani þu kibarlýðý da olmasa…
aman caným sende der ve yine baþlar kaldýðý yerden düþünmeye
sonunun nereye varacaðýna aldýrmadan, bilinçsizce
bir þeyler arar gibi yürür, yürür gücü yettiðince…
duygularýný kaybetmekten korktu, uzaklaþmak istedi
ebediyen yaþatabilmek için en iyi yol buydu belki
baþlarda acýtýr, katlanýlmaz sanýlýr ama o her akla geliþinde
kuru bir tebessüm yerleþir belli belirsiz, dudak çevresine…
…dönülmez ufuklara bir gidiþ belki de
anlatýlamaz uzaklaþmalar ancak yaþanýr
her sabah uyandýðýnda ilk onu görmek istersin
ilk onun nefesini solumak ve ona sarýlmaktýr dileðin
o sevilmediðini sanýr, oysa ifadesi güçtür hislerin
belki de bu yüzden sevmek, birazda dokunmak demekmiþ…
Bilemedim….
Bildiðimse bir kez daha düþünüp, beni kör kütük terk etmeyeceðin....
Hatice AK/25.06.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.