Dur aðlama gözlerim,
Yakýnda pýnarlarýn kuruyacak kaynaðýndan
Doðarken baþladýn aðlamaya,anlamsýz
Avaz,avaz
Daralan göðsünü tutarak
Huzur bulacaðýný mý sanýyorsun?
Aðlayarak
Çarmýha gerilen düþlerindi vurulan þakaðýndan
Geceler boyu yataðýnda için için
Kan çanaðý gözlerle uykusuz
Söndürürüm umuduyla o yangýný
Baðrýna akýtma damlalarý
Þimdi dünyada kimler aðlýyor sebepsiz?
Gözyaþý tek tesellisi mi ýztýraplarýn*?
Gök gürültüsü mü getirir hep yaðmurlarý?
Zamanýn kanatlarý her an ýslak mý?
Assak ay’la güneþ arasýna, kurumaz mý?
Hayýr yok bu yaþlardan artýk
Taþ olmalý yürekler
Bir el bekleme kapatacak,
Gözlerinin vanasýný
Dinsin yeter bu gamlar
Þehri sardý karanlýk
Geçmiþle bugün arasýnda deniz oldu akan yaþlar
Bitimsiz acýnýn sularýnda yüzüyor insancýklar
Þafak sökene dek bakma gidene aðlaya aðlaya
Seherin tan yeri kanadýðýnda
Gözlerin de alýþacak alaca karanlýða
Eski gülüþüne kavuþmak için
Sil gözyaþlarýný ve gülümse hayata
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.