GÖRDÜM Kİ
Ýnsan gördüm, insanlýðýn ötesinde,
Haller gördüm, bazen parada bazen gönüllerde.
Titremeyen gönüller gördüm, gariplerin feryadý kalýr yerde.
Gördüm ki, düþünceler düþünceleri boðmuþ hâl içinde.
Kendini bilmezleri gördüm, hakk- ý bilmeyen.
Bencil insanlar gördüm, aç susuz yatan gardaþýmý boþ veren.
Kullar gördüm, Müslüman’ ým deyip de özünü maddeye veren
Gördüm ki, halimiz nice olmuþ haller içinde.
Mazlumun gözyaþýnda gördüm kendimi,
Zalimin öfkesinde yaþadým garipliðimi,
Bir hýrs ile arzularýma eriþtim, buruktur hayatýmýn sevinci.
Gördüm ki, bühtan içinde maþuk arar olduk.
Bir ömrün hatýrý sadakat da gizli, sen ne dersen dê.
Cömertliðe koþarken halin, þeytan diyarýný ser eylersin sende.
Bilmesen de; Görürsün paranýn cefasý nefsin diþlerinde,
Gördüm ki, bir dirhemde boðulmuþ gönüller ahir zamanda.
Mahmut bu yaþta neler gördün neler yaþadýn.
Yaþ 25 derken maneviyat diyarýn da Hakk’ a nasýl vardýn?
Bu sýrrý söylemek yakar beni, hem söylersem lakýrdý sanýrdýn.
Gördüm ki, þu hayat kýyameti yaþar an içinde.
17/06/2010
Mahmut Enes YÜCEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.