gökten üç elma düþecek
biri yazara
biri okuyucuya
biri sana
…
tahtadan düþler kurardý
düþürdüklerinde kýrýlmasýn
yok olmasýn
ah zavallý
yakmayý bildiklerini akýl etmedi…
-burada sýzlanmak çocukluk-
heveslerini sýkýþtýrmýþtý
iki dudaðýnýn arasýna
ta ki
bilmem kaçýncý bin dokuz yüzlerin aralýðýnda
beyaz atlýsýný gördüðünü zannedinceye deðin…
-burada kaçmak en olaðaný-
gerçekle hasb-i hâl eder yâr olmazdý
aldatýrsa yalaný
recmedilirdi yarýnlarý
kan içerken ekþirse suratý
derdi;
‘’þerbetimin þekeri az…’’
-burada polyannacýlýk moda-
sonralarýnda;
kocaman bakýyordu gözleri dünyaya
inanmýyor yuvarlaklýðýna
ne de dönüyor olmasýna
dümdüz bir ova
önüne gelenin dert ekip tasa biçtiði
ki
tükürükle ýslanýr bu ova…
-burada gözyaþlarý deðersiz-
sonunda;
öðrendi karalýðý sabýr ile parlatýp
bembeyaz dualarla cilalamayý
böylelikle doldurdu
yalnýzlýðýn kolunu altýnlarla
- burada tek çare bu-
ve
gökten üç elma düþer
biri yazara
sevgili ben yazar olsaydým kendimi sana yazmazdým
biri okuyucuya
sevgili ben okuyan olsaydým kendimi sana okumazdým
biri sana
sevgili sen beni okusaydýn yýrtýp atardýn
/yanaklarým þimdi al al/
Ebru...
Caným’ a ( Kalimera) sonsuz sevgimle, teþekkürler...