Ölmüþüm gibi davran;
Mesela, bir halk ozanýnýn cenaze alayý
geçerken
taþranýn dar topraklarýndan;
Köylünün dizinde dövülen siyah yasý
Saçlarýma benzetip,
Kopuzunda saðular yak ardýmdan.
Ya da hiç olmadý, gölgemi gördüðün an
Güneþ batýncaya dek
Arap kýzý misalî bakmayýver
perde aralýðýndan.
Kapý eþiðindeki çingene seslenmiþti
avucumdaki
aþkýn izdüþümünü;
Turkuaz, eflatun, mor…
Ayrýlýklar görmüþtü; kuru. Kuru olduðu için
renk kundaklar
gök kuþaklarýndan.
Fakat hangi ayrýlýk kaçabilirdi ki
siyah-beyaz yazgýsýndan?
Daðlarýn eteðinde ilkelce yaþadýðýmýz aþka
þahitlik eden
kuzularýn þarkýsýný;
sessizlikten gelen travmatik
bir rüya san.
Baþka bir deyiþle; beni hatýrladýðýn an
hep
ölmüþüm gibi davran.
Öyle yaðmurlar dökülecek ki yanaklarýna;
Erken gelen bir sonbaharý
hatýrlayacaksýn.
Kamelyanýn yapraklarý bile solmadan daha
Soldurduðun kadýnýn
Daraðacý çöplüðüne malzeme oluþuna
Sen-
tanýk olacaksýn.
Ve ne zaman sürsen ayaklarýný tren istasyonuna;
Baktýðýnda el sallayan analara,
Benzeteceksin onlarý;
Ellerimi aþk hapishanesinden kurtaran
af yasasýna.
Bir yerlerde, bir vakit, akciðerim soluk sunacak
olsa da yaþamýn aðzýna
Ben hiç
yaþamamýþým gibi davran
neþ’eli anýlarýmýz, kapýný zorladýðýnda.
Düþün ki;
Aþk kalmamýþtý
aþýk olma sýrasý bize geldiðinde.
Düþün ki;
Aþk bize satýlamayacak kadar pahalý,
Biz onu
satýn alamayacak iki yürek;
defoluduydu yazgýsý.
Ve düþün ki;
Dudak dudaða yazdýðýmýz her þiir,
nefes kaybý yaþadýðýmýz
her gece,
Ve aþýrý dozda Tanrýlaþmak gibi
her aðlayýþýmýz
gözgöze,
Trajikomik bir filmdi; rekor kýrmýþtý giþende.
Bir yerde, bir zaman
Ben
çoktan ölmüþüm gibi davran.
Yapabildiðim en iyi þey bu zîra;
Sen akýp giderken
benden sonra
öteki kadýnýn damarlarýndan.