YAŞIYORUZ AMA
Namerdin türküsü çalýnýr dilden dile.
Zaman kötülüðü haykýrýr gülmez garibe.
Vur yýkýlsýn gardaþ, güzellik neyimize.
Yaþýyoruz ama: Nasýl, kim ne bilsin!
Vur patlasýn çal oynasýn geceler var.
Dünya denen handa, yetimler aç yatar.
Düzenine yandýðým hayat, gülüþlerimi yakýp yýkar.
Yaþýyoruz ama: Nasýl, kim ne bilsin!
Yaþamak güzeldir, yaþatana þükür.
Gel sabreyle sevdiðim yarýnlar elbet bizi güldürür.
Zulme gark olduðun gün, cennet ödülümüzdür.
Yaþýyoruz ama: Nasýl, kim ne bilsin!
Sevmek aþk- ý evlâdýr, Riya olmasa.
Mutluluk bakimidir, maddeyi bulana.
Olmaz olsun: Küfürle baþlar her sözümüz, sonumuz hayrola.
Yaþýyoruz ama: Nasýl, kim ne bilsin!
Lakýrdýlar süslüdür yalan dolanla.
Ýnsanlar köle olmuþ menfaatin kapýsýna.
Kalmamýþ dost sedasý, kim kime tým týma.
Yaþýyoruz ama: Nasýl kim ne bilsin!
Korkuyorum naaþým ortada kalýr diye.
Vefa olur mu? Ýnsanlýðýn olmadýðý yerde.
Mahmut Enes insana vakýf oldu, sevilmediði âlemde.
Yaþýyoruz ama: Nasýl, kim ne bilsin!
09.10.2007
Mahmut Enes YÜCEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.