Bir özlem hissedip yalnýzlýða gömüldüm,
Resimlere baktýðýmda sen bir hüzündün
Kendimi içine attýðým duygu çaresizlikken,
O çaresizliðin eseri, isyan, gözyaþý ve hâyâli bir "sen"
Þimdi "dön" desem, faydasý olur mu?
Sensizlik bir karanlýk mý yoksa uçurum mu?
Belki de hayatýmýn en büyük boþluðu...
Dön, geriye dön!
Seslerime kulak ver, anla lütfen
Sensiz yaþayabileceðimi nasýl düþündün ki sen?
Ben bir boþlukta sevgimi haykýrýrken
Bana umut olmaz mýsýn yeniden?
Bilmiyorum... Beni sana baðlayan ne?
Sen tatlý bir rüzgârla düþtün kalbime
Yine ayný rüzgâr ayýrdý bizi,sert esip de
Umutlarým gözlerimden akarken çaresizliðime...
Yalnýzca seni sevdiðimi haykýrdým
Bu sözleri, gözyaþlarýmla gözlerine yazdým
Yaþamakla ölmek arasýnda kaldým,
Aldýðým her nefes ikileme sürüklerken beni...
[[M.ALTIN]]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.