Kayıp Kent

yaralarým kanýyor
coðrafyama sýðabilir mi þimdi kan kokulu sevdam
üstelik bunca acý çöreklenmiþken çatlayan damarlarýma
ama bilmelisin/ mutlak bilmelisin
kardelenler senin uzaklýðýndan dem vururlar her akþam
son duraklarda inmiyorum bu yüzden
bir kör döðüþüdür bu/ etiketliyorlar hüzünlerimi
durmadan kan gidiyor bir yerlerden
düþünmek, saatlere ve çizgilere indirgeniyor artýk
anahtarý yok bu kayýplarýn oysa
dönüþümü yok
yine de hangi gamzene sýðýnsam bir özlem vakti
kurþun rengi güllerin üzgün duruþu
ve yanýk türküler var orada biliyorum
saklýyorlar beni


ama ne garip ki
o yitik kenti ve aðlayan caddeleri özlüyorum
orta þekerli kahvemi, vitrinleri
neon ýþýklarýna gömülen yüzünü unutmuyorum
ve dahasý üçüncü sýnýf otel odalarýný, ürkek öpüþlerini
sinema perdelerini, sinemaskop hayatýmý ve seni seviyorum hala
unutmadým hiç birþeyi unutmuyorum
ciðerim kanýyor


halbuki beni görsen hemen tanýrsýn
pek deðiþmedim haritam ayný
hala meydanlardayým
sigaraya yeniden baþladým
biraz daha saçlarým beyazladý
bu kýþ da öðrenemedim baðlama çalmayý
hala sigortalý bir iþim yok
sana dair þiirler eskitiyorum hala/ yakmalýyým belki de bütün þiirlerimi
bir de yokluðun vurmasa
nerelerdesin yüreðim kanýyor
duymaz mýsýn çýðlýðýmý



bütün intiharlar biraz alýntýdýr belki de çürümüþ aþklardan
ama söz yok
yalýnkýlýç bir serzeniþtir dökülen yalnýzlýðým
bu yüzdendir yaþamla sarmaþdolaþlýðým
yaþam dedim de
yaþamak týnýsý, yine de, seninle
bütün gürültülerin ve savaþlarýn bittiði yerde


ama gel gör ki, hep
hep bir yerlerim kanýyor
düþekalka o kayýp kenti arýyorum/ orada seni
diyorum ki
coðrafyama sýðdýrmalýyým bütün acýlarýmý
kardelenleri çoðaltmalýyým bir akþam vakti
bütün son duraklarý bitirmeliyim
ama bilmelisin/ mutlak görmelisin
yaralarým aðlýyor yana yana
bir þairin vurulup düþen kaleminden...



Ali Kemal Tanyýldýz

Sosyal Medyada Paylaşın: