neden astýn ki yüzünü, beraber karar vermiþtik okula gitmemeye hani demiþtin ya bana laf arasýnda, orayý da keþke görebilsem diye þimdi oradayýz iþte. . .
bu yemyeþil orman önü ve masmavi denizin kimsesiz kýyýsýnda vaktin nasýl geçeceðini, ne sen biliyorsun canýmýn içi ne de ben iyisi mi alalým elimize birer kaðýt ve kalem, vakit kaybetmeden isim-dað-deniz-þehir-nehir oynayalým, tabi eðer sende istersen. ve güneþ batmadan da çoktan dönmüþ oluruz eve, merak etme
bugün okulu asacaðýz diye ikimiz karar verdik ya, hadi üzülme bir daha olmaz söz ama sen yarýn beni gene, ayný köþede bekle.
/ben o gün öðrenmiþtim, bütün dað-deniz-þehir- nehir isimlerinin ilk harfi ile baþladýðýný, senin isminin. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . /
. . . . .
burayý keþfetmekle çok iyi yaptýk, þimdi de bulamayacaklar izimizi kaçýyoruz her gösterinin sonunda, takýp peþimize güvenlik güçlerini ne güzel deðil mi. . .
oysa biz aydýnlýðýn nöbet yeridir diye, çýkmamýþtýk ki meydanlara anlatmak içindi, dünlerdeki kanadý açýlmayan kaldýrým kuþlarýnýn nasýl palazlanmýþ birer canavarý olduðunu, yaþanan karanlýklarýn ve gölgesi düþmesin diye üstüne, yarýn dalgalanacak olan bayraðýn. bak güneþ battý bile, baþýný omzuma daya, uzat ayaklarýný denize
dinleyelim arkada ki ormandan gelen sesleri, ninni gibi sessizce görelim ayýþýðý bu gece, hangi renk çiçekler açtýracak üstümüzde.
/güneþ olmazsa ay, ay saklanýrsa bulutlara, gecede bir tek yýldýz bile ya da sönmeden son çoban ateþi, titrediðinde. . . . . . . . . . . . . /
. . . . .
buraya ilk geldiðimiz günü hatýrlýyorsun deðil mi, hani asmýþtýk okulu bir gün de sana söylememiþtim, polis kurþunu sýyýrmýþtý sol kolumu gene buradaydýk, kim bilir kaç yýl oldu. . .
ismi konulmamýþ bir þey de kalmadý kainatta, biz gene buradayýz yeni bir oyun bulup onu oynayalým desem, bilirim geç oldu dersin ama hala meydanlar dolu diye yazýyor, birinci sayfalarý gazetelerin bütün duvarlar da aðlýyor resimleri, yeni doðum ve yeni ölümlerin. yani beyinde ve yürekte mücadele, devam ediyor bütün þiddetiyle
ama neden sýrtým buz kesti birden, dur býrakma, tut elimi ellerinle az kaldý güneþ doðacak, ilk ýþýklar belirdi tanyerinde, biraz bekle.
/biraz bekle, yenilenmiþ zamanlarda annem beni yeniden doðuracak sadece benim ismim yoktu kainatta, o da olacak. . . . . . . . . . . . /
Cevat Çeþtepe Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.